Ik ben An, vijftiger die liefst ervaren en speels is, een liefdevolle mama van 2 jongvolwassenen en een enthousiaste onderneemster, die vanuit levenservaring op zoek ging naar meer psychologische kennis en naar meer begrip over het leven en het waarom van daar waar ik struikelde.
Als jongste van 4 groeide ik op in het Antwerpse. Ik studeerde Latijn-Grieks omdat ik eerder slim genoeg was, volgens mijn ouders, dan dat ik het zelf echt wilde. Mijn vader zag me liefst met een universitair diploma en toch vond ik daar niet wat ik graag wou studeren. Ik had zin in toneelschool en koos om Hotelmanagement te studeren. De reden ? Ik liet me leiden door de overtuiging van mijn vader : ‘Als je geen goeie actrice wordt, heb je niets na een toneelopleiding’.
Ik was een voorbeeldig student, dus ik behaalde mijn diploma Hotelmanagement met glans. Op de fierheid van mijn vader bleef ik wachten tot op de dag dat ik mezelf leerde waarderen en de erkenning niet meer buiten mezelf zocht.
De ervaring die speelt
Van angst naar vrijheid
Ik groeide op met veel angsten. Mijn mama had bang van vogels en honden en misschien wel van de meeste dieren. Mijn vader leerde me vooral dat ik sneller moest zijn dan een hond en dus reageren vooraleer de hond kon bijten. Dat stelde me nooit gerust. Mijn angst voor honden verdween wanneer ik gebeten werd en wel omdat ik begreep waarom de hond beet. Ik begreep het gedrag van de mama hond die haar pups beschermde, want dat zou ik ook doen als mama.
Mijn angst voor vogels draaide ik om naar vertrouwen in mezelf met de hulp van EMDR (Eye Movement Desensitization Reprocessing), een methode die je hersenen weer herprogrammeert. Hiermee leerde ik mijn gedrag begrijpen en de onderliggende reden van mijn angst voor vogels. Het loslaten van angsten gaf me elke keer meer vrijheid. Ik bezocht oa. het San Marco plein in Venetië en koos heel bewust voor de liefde van een Dobberman.
Ik las erover, herkende het en bleef doorgaan
Jaren geleden was ik de jonge mama die met het nodige perfectionisme alle ballen in de lucht probeerde te houden. Ik wilde de perfecte mama, partner, (schoon)dochter, vriendin, werkneemster, … zijn. Eerst springen voor anderen en als al mijn to do’s afgewerkt waren nam ik tijd voor mezelf. Ik vond pas tijd om in de zon gaan zitten relaxen wanneer het weer terug regende. Het resulteerde in een burn-out in 2010, die me een aantal inzichten gaf. Mijn therapeut introduceerde de term narcisme in mijn leven.
Ik las erover, herkende het gedrag in mijn omgeving en bleef toch weer doorgaan, al was het mogelijk op halve kracht en eerder gedreven door ‘het moet’ en ‘het hoort zo’. Mijn zoektocht sleepte aan tot ik in 2016 in een zware depressie tuimelde. Ik had het grootste vertrouwen in mijn kinderen en het minste vertrouwen in mezelf. Mijn overtuiging was dat mijn 2 schatten beter af waren zonder mij. Op het einde van datzelfde jaar overleed mijn mama, de vrouw voor wie ik veel bewondering had. Er kwam een breuk tussen mij en mijn vader en in 2017 volgde mijn echtscheiding.
Doe het zelf en voor jezelf
Stap voor stap draaide ik mijn leven om. Het vroeg moed en lef. Ik ging de confrontatie met mezelf aan en gaf mijn leven letterlijk en figuurlijk weer kleur. Leren over manipulatief gedrag en het patroon in mijn leven herkennen was 1 ding. Leren over mezelf en mijn hoogsensitiviteit omarmen was nog een ander paar mouwen. En na het weten volgde het doorvoelen van mezelf als hoogsensitieve sensatiezoeker. Dat deed ik vooral met de hulp van de Persoonlijke Kracht methodiek, waarmee ik mijn gevoel in verbinding bracht met mijn ratio. De positieve werking van kleur begeleidde me op het pad naar weer thuis komen bij mezelf, terug in de flow leven en helemaal onbevangen mezelf mogen zijn.
Ik werd weer en blijf nu heel bewust de leider van mijn eigen leven. Na de opleiding tot gecertificeerd Persoonlijke Kracht Coach in 2017 behaalde ik ook de erkenning als loopbaancoach bij loopbaancentrum WISL in 2022. Ik krijg energie wanneer ik de glinstering in de ogen van mensen weer zie verschijnen.
Vanuit ervaring, kennis en gevoel ga ik mee op pad met jou. Want je kan het alleen, maar het hoort zo niet te zijn. Het is leuker samen met iemand die begrijpt wat je voelt als het niet goed lukt. Alles wat je meemaakt, wat je graag wilt en wat je goed kan, hoort bij jou. Het maakt dat je uniek bent. En wanneer je leert mild te zijn voor jezelf en het durft om je sterkste versie te gaan leven, dan voel je ook hoe bijzonder je bent. Dan voel je jouw waardevolle eigenheid!
