Ik ben maar een heel gewone madam. Een gewone madam die denkt en dus is. Dit is mogelijk het enige waar ik echt zeker van ben. (met dank aan René Descartes). En anderzijds geloof ik wel wat, en zoek ook ik houvast in deze tijden van ziekte en zoeken.
Kleuren zijn mijn houvast en verder geloof ik vooral in de Natuur, in dit Universum, in een Groter Geheel van allemaal samen en in mijn eigen persoonlijke kracht als mens.
De natuur houdt ons allemaal bezig.
Uiteraard ben ik mezelf ook al tegen gekomen, niet enkel nu in quarantainetijd trouwens. Paniek omdat ik een hoop dingen niet kan gaan doen, heb ik deze dagen nog niet gehad. Ik loop de muren niet op omdat ik alleen ben. Ik vind gewoon ‘zijn’ eigenlijk wel prima. Wel heb ik me al heel vaak afgevraagd wat deze coronatijd zal brengen voor de toekomst. Wat is het plan en de bedoeling? Ik geloof ook dat het een roep van de natuur is, dat het nodig is dat deze prestatiegerichte welvaartsmaatschappij eens een halte wordt toegeroepen. Zeker wel, en ik heb ook al wel durven denken dat, indien dit niet lang genoeg duurt er te veel mensen zijn die de roep niet zullen begrepen hebben. Anderzijds hoop ik, voor velen onder ons die er zwaar onder te lijden hebben, dat het snel weer over is. De natuur (en zij die hopen de natuur te kunnen controleren) zal het wel beslissen wat er nog zal komen. Ze houdt ons allemaal bezig en het voelt voor ieder van ons anders.
De eerste week heb ik veel nieuwsberichten gevolgd, zowel op tv als via sociale media. Ik heb artikels, opinies en commentaren gelezen. Ik ben er na een week mee gestopt of toch stevig geminderd, want ik werd weer eens humeurig van de ergste ziekte in deze wereld : het oordeel. Er is altijd iemand in de buurt die beter weet wat een ander moet doen. Het oordeel als gevolg van angst en stress met gebrek aan respect voor de medemens. Ik heb het er vaak wreed lastig mee. En toch is het ook wel gewoon menselijk natuurlijk. In elk geval, we zijn er nog lang niet, denk ik soms ook wel.
Knuffelen kan zo’n deugd doen, is gezond en gratis
Ik ben eens opnieuw gaan nadenken over wat ik wil doen in dit leven. Ik heb me afgevraagd wat de bedoeling is van dit alles? Ik zag zeer veel ondernemers onmiddellijk bezig met online zichtbaarheid. Ik hoorde kreten als ‘deze situatie biedt ons nieuwe mogelijkheden om onze job online te doen’. Ja, voor sommige zaken leert de situatie ons dat het kan. Meer thuiswerken, hopelijk aan een trager tempo, en minder files lijkt ook mij een goeie zaak. Anderzijds biedt ‘alles online kopen’ nog wat meer afstand tussen mensen en is meer schermwerk niet echt wat de mens vandaag nodig heeft, denk ik. En laat ons eerlijk zijn, knuffelen kan zo’n deugd doen, is super gezond en gratis, dus er is toch een discrepantie in heel deze situatie. Ik voelde me soms geroepen om vernieuwende manieren te zoeken ook voor Anabelle-activiteiten. Coaching online kan soms, zelfs voor een powerkleuranalyse. En toch voel ik er weinig voor om voor alle Anabelle-activiteiten een online versie te gaan verzinnen. Het voelt als nog niet helemaal kloppen op dit moment. Kan ik mensen in hun persoonlijke kracht zetten, enkel en alleen online? En wil ik dit eigenlijk zo gaan doen? Hebben mensen hier nu behoefte aan of willen velen onder ons gewoon eens even rust en niks online of sociale media? Net zoals zo velen, of misschien eigenlijk iedereen, weet ik hier geen pasklaar antwoord op. Dus ik zoek en probeer een weg te vinden.
Niet alleen omdat het wat plezant is
Bijna 3 jaar geleden koos ik na mijn echtscheiding voor slechts halve financiële zekerheid, namelijk een deeltijdse job, en, Anabelle opnieuw leven in blazen. Dat was en is ook vandaag een keuze vanuit mijn drijfveer. Dat doe je niet alleen maar omdat het wat plezant is. Daar is meer voor nodig. Vanuit mijn eigen levenservaring voelde ik me gedreven om mensen te laten zien hoe bijzonder ze zijn, hoe krachtig en mooi en dit doe ik graag met kleur als hulpmiddel. Mogen zijn wie je bent en zo ook gezien en gehoord worden. Het gaat over mensen au sérieux nemen en hun twijfels verlichten door hun mooie kwaliteiten kleur te geven. Het is mijn drijfveer en het is ook wie ik ben. Ik ben eigenlijk Indigo met Zalmoranje erbij, gemengd met Aubergine, Paars en Antraciet.
Maar even terug naar mijn struggle in deze zoekende periode.
Ik ben goed genoeg zoals ik ben en zo wil ik gezien en gehoord worden.
Roept Corona ook Anabelle een halte toe? Want ja, heel eerlijk, dit is financieel ook voor mij een zeer lastig gegeven. Met deze vraag gingen mijn ogen open. Plots wist ik waarom ik me de eerste week in quarantaine platgeslagen gevoeld had, geen fut, het gevoel dat ik er weinig aan kon veranderen en dat ik het best gewoon kon accepteren en de controle loslaten. Na bijna 3 jaar gaan voor Anabelle en eindelijk mooie, deugddoende resultaten boeken, legt Corona alles lam. Door na te denken over de vraag ‘is het de bedoeling dat ik na zoveel gedrevenheid stop met wat ik doe en dit omwille van financiële reden?’ voelde ik diep vanbinnen de pijn die ik had leren accepteren intussen : de pijn van afwijzing en niet goed genoeg. Als overgevoelige madam heb ik die pijn zo vaak gevoeld, als dochter, als lief, als echtgenote, als vriendin, als … An. Intussen ken ik het, kan ik het plaatsen en kaderen voor mezelf, weet ik ermee om te gaan. Het gevoel van afwijzing is een pijn die knaagt aan ieders zelfvertrouwen. Wie kent dit niet? Vermoedelijk niemand. Zelfs de minst empathische mensen onder ons kennen het gevoel van afwijzing, al is het onbewust, ze weten het misschien niet zo te herkennen of doen gewoon alsof het er niet is. Iedereen heeft ooit de afwijzing al wel eens ervaren. Het gebeurt tussen mensen en niemand wil dit graag voelen. En daar zit mijn vurige drijfveer, bij die primaire behoefte van elke mens : ik ben goed genoeg zoals ik ben en zo wil ik gezien en gehoord worden.
Het antwoord op mijn vraag was plots duidelijk. Natuurlijk blijf ik doen wat ik doe. Dat wat ik zo graag geef, is nu meer dan ooit nodig. Indigo geeft graag een houvast en vertrouwen in de toekomst, Zalmoranje doet dit liefst op een levenslustige en speelse manier, Aubergine gaat voor duurzame klasse en Paars geeft deskundig ideeën, terwijl Antraciet rustig analyseert. Met nieuwe inzichten en een opgeladen batterij blijf ik dus graag mee kijken naar je grote en kleine onzekerheden om ze accuraat de kop in te drukken en je weer stabiel op beide voeten te zetten, zodat jij deskundig en vol klasse je dromen kan waarmaken in dit leven. Vertrouwen, als leidraad, is zoveel beter dan Angst. Soms is even stilstaan en kijken naar jezelf, al wat nodig is om weer uit te stralen wie je bent en jouw leven te leven in jouw kleuren.
