In het voorjaar van 2017, terwijl ik volop mijn echtscheiding aan het regelen was, leerde ik de Persoonlijke Kracht methodiek kennen.
Jannie Boer, één van de grondlegsters van de methodiek, had ik al eens eerder ontmoet in 2015 tijdens een workshop met het imagospel. Haar positieve uitstraling en missie gaven me een echte energieboost tijdens het spelen van dit spel. Het ging toen al niet meer zo fantastisch goed met mij, wat te merken was aan het feit dat kleur dragen me niet lukte. Nochtans had ik de opleiding tot kleurstyliste met glans volbracht. Toch koos ik zwart, wit of grijs tijdens het shoppen en voelde ik me in niets goed. Mijn zelfvertrouwen was toen al ondermaats.
Dat je complimenten ontvangt wanneer je goed gekleed loopt en de juiste kleuren draagt, wist ik natuurlijk, maar dat hielp me niet vooruit wanneer ik ’s avonds met een bijzonder slecht gevoel in de zetel zat. Dan voelde dat eerder aan als mooipraterij. Ik nam geen enkel compliment nog echt au sérieux. En terwijl ik die diepste emoties merendeel voor mezelf hield, wist ik dat ik iets te doen had.
Zo schreef ik me dus na mijn zwaarste periode uiteindelijk in voor één van de allereerste Powerdagen, die Jannie en Pauline, de dames van Persoonlijke Kracht, organiseerden in Nederland.
Perfectionisme als valkuil van mijn belangrijkste powerkleur
Na het invullen van een Persoonlijke Kracht test ter voorbereiding van die Powerdag kreeg ik mijn blauwdruk van 4 kleuren : Indigo, Aubergine, Paars en Antraciet.
Indigo was mijn sterkste talent op dat moment, een blauwe aardetint met eigenschappen zoals gezaghebbend, diepzinnig, strategisch en standvastig.
Ik herkende mezelf in het aardetype dat houdt van orde en efficiëntie, dat planmatig en gestructureerd is en dat verantwoordelijkheden niet uit de weg gaat. Dat laatste zorgt er zelfs nog steeds voor dat ik gemakkelijk initiatief en de leiding neem.
Er werd me verteld dat mijn omgeving, net omwille van die aanpak en dat talent, naar me toe kwam. Dat klopte wel, wist ik, want ik was de mama die heel geregeld gebeld werd door andere mama’s met vragen zoals : “An, heb jij de brief nog die onze kinderen meekregen van school en zou je me die info eens willen bezorgen, want ik ben hem kwijt.” Naast die herkenning vond ik het nu ook niet zo super bijzonder van mezelf en dat had natuurlijk te maken met mijn gebrek aan eigenwaarde.
Met enige twijfel begon het tot me door te dringen dat ik ook wel stevig stond in die kwaliteiten van indigoblauw. Standvastig voelde ik me alles behalve in die periode. Alhoewel met de uitleg in het rapport klopte het toch. Ik ben altijd een volhouder geweest, gaf niet zomaar op en bleef altijd trouw aan mijn principes. Mogelijk zelfs te veel. Diepzinnig ben ik ook, een diepe denker en zeker toen heel ernstig. Strategisch ook min of meer, ik had ook wel een plan nodig om de scheiding in mijn eentje en zonder volwaardig inkomen aan te gaan. Gezaghebbend zag ik dan weer totaal niet in mezelf. En heel eerlijk, ik voelde me nu niet superblij of trots met deze kwaliteiten. En daar wringt het schoentje zeker, als het gaat over eigenwaarde en de confrontatie met jezelf.
Verder leerde ik daar hoe belangrijk het is om de goede balans te vinden in je kwaliteiten en je grenzen te bewaken. Dat wordt met PK dan gedaan met een andere kleur, de balanskleur van je sterkste talent. Ik stond eerder veel te sterk in de kwaliteiten van Indigo en trapte daarmee in de valkuilen ervan. Ik legde de lat voor mezelf heel hoog en de laatste jaren vermoedelijk alleen maar hoger en hoger. De jaren voor mijn burn-out streefde ik naar een huishouden dat piekfijn in orde was. Ik mocht immers niet onderdoen voor de voorbeeldvrouwen in mijn omgeving : mijn mama, mijn schoonmama en mijn zus, alle drie huisvrouwen. De grote verschillen tussen hun situatie en de mijne zag ik niet echt. Dat de maatschappij ook altijd maar sneller ging en prestatiegerichter werd, daar was ik me toen ook niet zo van bewust. Ik werd gedreven door perfectionisme en dat deed me in 2010 al de das om met een burn-out, waarvan ik me afvraag of ik er wel volledig van genezen was toen ik later in depressie wegzakte.
Zalmoranje was die balanskleur voor mijn Indigo. En daar werd ik nog minder gelukkig van dan van Indigoblauw.
Te is enkel goed in tevreden.
Zalmoranje heeft speelse eigenschappen zoals nieuwsgierig, humoristisch, grensverleggend en levenslustig. De oranje kleurfamilie heeft als motto ‘Durf te leven en te spelen’, iets wat ik zeker nodig had in die tijd en dat was dan ook een hele uitdaging.
Met deze kleurenanalyse werd mij duidelijk waarvan ik last had in het dagelijkse leven en waarom ik zo vastliep. Ook zag ik hoe vooral de Indigo kwaliteiten in mij gestimuleerd waren door omgevingsfactoren en hoe ik anderzijds de Speelse Rebel van Zalmoranje precies nooit volledig had durven of mogen leven. Ik was stevig gaan staan in Indigo dankzij een soort van ‘zo hoort het’. Later pas heb ik beseft hoe dit sterk aangeleerde talent me uitgeput heeft. Het loslaten van die perfectionist was een hele uitdaging en vandaag is dat zelfs af en toe nog oefenen.
Te standvastig van Indigo kan echt star worden en dan kan de nieuwsgierigheid van Zalmoranje je weer in balans brengen. Te diepzinnig wordt al gauw zwaarmoedig en heeft wat meer nood aan humor. Te indigo komt dus wel weer in balans met wat meer zalmoranje.
Door mijn balanskleur te leren kennen besefte ik dat ik eigenlijk helemaal niets oranje in mijn kleerkast had hangen noch in mijn interieur. Bovendien was er in het voorjaar van 2017 nog niet zoveel plezier aanwezig in mijn leven, ook al ging ik met de echtscheiding wel een heel spannend avontuur aan. Ik had immers geen volwaardig en standvastig inkomen op dat moment, wat het extra moeilijk maakte. Oranje is de kleurfamilie van avontuur en plezier. Toeval bestaat niet, toch?
Ik kon niet zeggen dat ik bewust oranje afwees, en toch was het er gewoon niet in mijn leven. Redenen genoeg dus om het uit te nodigen. Zeer bewust en heel planmatig ging mijn Indigokant shoppen op zoek naar iets Oranje, waar ik me goed in voelde. Ik ging voor een tint uit de Oranje familie en niet direct voor het Zalm. Dat was echt te lastig. Ik werd absoluut niet vrolijk van dat kleurtje. Ik haalde dan maar mijn stijlkennis boven. De stijl van het kledingstuk moest echt wel goed zitten, want de kleur dragen was heftig genoeg. Zo kocht ik me een mandarijnoranje vest om wilskrachtig dat avontuur aan te gaan.
Van onbewust naar bewust en van onzichtbaar naar zichtbaar.
Onderweg van ‘onbewust oranje afwijzen’ naar bewust ‘oranje uitnodigen’ gaf het leven me speelse uitdagingen. Zo kocht ik ook een nieuw gareel voor mijn hond Prix. De verkoper wist me te zeggen dat het gareel in 3 kleuren bestond, nl. fluogroen, – geel en -oranje. Hij had echter enkel het oranje in voorraad. Waar ik vroeger mogelijk standvastig zou gewacht hebben tot het gele of groene weer in voorraad kwam, besloot ik heel bewust deze keer het oranje te kopen. Het leven gaf me simpelweg wat ik nodig had en dat begreep ik intussen maar al te goed.
Zo begon mijn oranje pad en ging ik stap voor stap de uitdaging aan. De speelsheid van oranje kwam mondjesmaat in mij naar boven en zo stapte ik op een bepaalde dag de lingeriewinkel binnen met de boodschap ik zoek een setje in zalmoranje. Met een duidelijk doel en grote vastberadenheid, wat de vriendelijke verkoopster niet volledig begreep, ging ik toch buiten met zalmoranje ondergoed. Het bewust aantrekken zonder het zichtbaar te dragen was mijn volgende stap om mijn oranje kwaliteiten weer te stimuleren en uit die valkuil van Indigo te geraken.
In mijn spiegel kijken met mijn Persoonlijke Krachtkleuren was best confronterend, maar door de uitdaging aan te gaan werd het als een leuk spel dat me in beweging bracht, onderweg naar dat perfectionisme en alle controle loslaten. Zo bracht kleur weer meer evenwicht in alles wat ik dacht, deed en voelde.
Als je wil vooruitkomen in het leven, ga dan de uitdaging aan om gebalanceerd de kleuren te dragen die het beste in jou naar boven brengen. Laat de controle over je kleurenkeuze los en kijk tegelijkertijd bewust naar de kleuren die je spontaan kiest of afwijst. Het vertelt iets over wat wel of niet stroomt in je leven. Zo kunnen kleuren je helpen om een goede balans te vinden, om je emoties te plaatsen en om jezelf volledig te accepteren zoals je bent. Jezelf accepteren zoals je bent, geeft je tevredenheid en dat is zo belangrijk. Te is immers alleen goed in tevreden.
Wil je graag meer te weten komen over hoe kleur jou kan helpen in je leven, ga dan eens mee op sterktewandeling in Grobbendonk of Heist-op-den-Berg. Dan zal je al een beetje meer inzicht krijgen over jouw persoonlijke krachtkleuren en kan je ook al je prangende vragen stellen. Je vindt alle mogelijke data om kennis te maken met mijn sterktecoaching in mijn webshop.
Geef je leven kleur, zodat je mild kan zijn voor jezelf en je sterkste versie durft te leven!
